Tygiel dusz na Gai

Ewolucja poprzez uwolnienie się od tożsamości

Część II. Matrix – Holograficzny System Życia

 

Dom Tantry • 24 października 2022

 

Eteryczny organizm Absolutu 

Istnienie w swojej pierwotnej esencji to Eter. Czysty byt, poza czasem, poza myśleniem. To stan olśniewającej jasności i ekstatycznej błogości, dający poczucie doskonałej pełni i prawdy. Nawet krótkie doświadczenie tego stanu sprawia, że wszystkie nasze dotychczasowe doświadczenia, przywiązania i identyfikacje przestają mieć znaczenie. Jest Osobliwością. Jedyną w swoim rodzaju, ponieważ oprócz niej nic nie istnieje.
To pierwotne, eteryczne ”ciało” posiada wewnętrzny magnetyzm, który przejawia się jako siła kreacji. Dzieje się tak ponieważ jest ono złożone z dwóch odmiennych aspektów, opisanych w tradycji wschodu jako Yin – Yang, Yum – Yab, lub w kontekście istot ludzkich – jako kobiecość i męskość. W tybetańskiej tradycji tantrycznej Yab – Yum oznacza Ojciec – Matka. 

Aspekt żeński reprezentuje przestrzeń, a męski świetlistą obecność, uwagę.
Pierwiastek żeński jest związany z ruchem emocji połączonych z czterema żywiołami. Aspekt męski generuje ruch myśli – świadomości, która obserwuje i rozpoznaje wszystko co się dzieje.
Polaryzacja między tymi dwoma aspektami i ich połączenie, generuje stan nieustającej pasji, błogości i poczucia pełni.

 

Pierwotny matriks jako ewolucyjny proces

Dzięki polaryzacji żeńskiego aspektu ciemnej Przestrzeni i męskiego – świetlistej Świadomości, poprzez ich połączenie, rodzi się wszechświat. Towarzyszy temu wewnętrzny ruch Świadomości wynikający z potrzeby poznania Siebie. Potrzeby wyłonienia wewnętrznej tożsamości, przebudzenia do samoświadomości.
Stąd proces tworzenia ego – oddzielonej świadomości, wypływa wprost z męskiego aspektu istnienia.

Ekspansja ducha i manifestacji wszechświata wyraża się przez proces Descendencji – podziału na nieograniczoną ilość oddzielonych bytów w przestrzeni. Powstają pierwsze wyodrębnione tożsamości, doświadczające siebie w wielu wymiarach. Te oddzielone struktury świadomości stopniowo dzielą się na mniejsze. Emanacje stwarzają kolejne i proces kreacji się rozszerza. Od ogromnych istnień obejmujących sobą galaktyki, do duchów poszczególnych gwiazd i planet.
Proces tworzenia życia pogłębia się gdy na planetach pojawiają się coraz mniejsze i zróżnicowane struktury. Powstają lokalne ekosystemy. Stopniowo wyłania się ogromne bogactwo nowych bytów, całe nieograniczone spektrum życia, od wysoko wibracyjnych – eterycznych wymiarów istnienia do gęstej, ciężkiej materii, w której życie toczy się w powolnym śnie.
W trakcie tego procesu zagęszczania powstaje ciemna materia, tak gęsta, że światło nie jest w stanie ją przeniknąć. Ciemna materia, która stanowi większą część masy wszechświata, reprezentuje naszą kosmiczną kolektywną nieświadomość. Prawdziwa ewolucja rozpoczyna właśnie w tym gęstym stanie uśpienia.  W trakcie nieświadomego transu, kiedy istoty kierują się głównie instynktami, walcząc o przetrwanie. Eksplorują kosmiczny matrix i kumulują doświadczenia.
Istotą tego etapu kosmicznej ewolucji jest podział na coraz mniejsze części, aby w rezultacie wykreować nieograniczone spektrum przeciwieństw i skrajności. Im większa polaryzacja przeciwieństw, tym również większa energia może powstać w wyniku ich interakcji. Powstają nowe formy istnienia o jakościach dopełniających się nawzajem. Pojawiają się różnorodne, wyspecjalizowane formy płci, które spełniają się i rozwijają poprzez połączenie się ze swoim odpowiednikiem.

 

Głęboka polaryzacja seksualna to źródło kolejnej części kosmicznej ewolucji, którą jest czas duchowej Ascendencji, kiedy wszystko co zostało podzielone, na powrót się łączy. Celem tej ewolucji jest integracja wszystkich doświadczeń i powrót do jedności.
Ewolucja – Ascendencja Ducha polega na przebudzeniu energii zawartej w najniższej gęstości oraz stopniowym podniesieniu jej do coraz wyższych wymiarów. Cały proces opiera się na spotkaniu spolaryzowanych aspektów, które w wyniku fuzji doświadczają iluminacji. Ewolucja postępuje dzięki głębokiej polaryzacji świadomych i nieświadomych aspektów. Ładunku pozytywnego i negatywnego. Pierwotnej ciemności kobiecego aspektu i świetlistej świadomości.

Niezliczone emanacje ducha, przechodzą cykle powstawania, eksploracji siebie, realizacji swoich pragnień i na koniec transcendencji i rozpuszczania się w przestrzeni, kiedy te doświadczenia mogą się zintegrować z całością.

 

W trakcie stopniowej integracji skumulowanych nagromadzeń, zaczyna się proces dojrzewania i zdobywania samoświadomości.
Stopniowo uwaga zostaje przeniesiona z ”zewnętrznej rzeczywistości” do wnętrza i w efekcie pojawia się rozpoznanie siebie jako niepodzielnej Świadomości.
Proces powstawania i dojrzewania Ego, który zwykle zaczyna się od skupienia na sobie i służeniu samemu sobie, doprowadza do poczucia jedności z innymi istotami, głębokiej empatii i działania dla dobra ogółu.
W trakcie duchowej ascendencji, wyodrębniona istota rozpoznaje iluzoryczność zewnętrznego Matriksa, świata, jednocześnie realizując, że emocje i uczucia, które się pojawiły w trakcie tej iluzji, są jak najbardziej realne i cenne.

 

Wiele istot w naszym świecie znajduje się na etapie duchowej ascendencji. W ten cykl wpisuje się droga mistycznej seksualności, umożliwiająca transformację nieświadomych części nas i powrót do źródła.
Podstawowych aspektem naszego kosmicznego ciała, jest przestrzeń serca, w której zapisuje się każde doświadczenie. W ten sposób wszystkie przeżycia zdobyte podczas symulacji kosmicznego hologramu wracają z powrotem do swojego źródła – do Eteru.

 

Świętą geometrię manifestacji ducha poprzez wszystkie wymiary reprezentuje drzewo życia, składające się z nieskończonej ilości kwiatów życia. Każda planeta jest jak owoc tego drzewa a istoty zamieszkujące planetę są niczym nasiona wielkiego kosmicznego drzewa życia.

Jesteśmy nasionami drzewa życia, które są przejawami kolektywnej świadomości. Kiełkują i kiedy znajdują optymalne warunki, wzrastają i rozkwitają.

 

Indywidualny Matriks

Całe kosmiczne istnienie jest wielowymiarowym hologramem –  organicznym matriksem.

Choć każdy fraktal odzwierciedla całość świadomości, dzięki swojej oddzielności kumuluje odmienne, unikatowe doświadczenia i projektuje „swoją zewnętrzną rzeczywistość” poprzez pryzmat tych nagromadzeń. Manifestuje w przestrzeni swój własny lokalny hologram – osobisty matriks.
Źródłem kreacji tego wirtualnego lokalnego otoczenia, jesteśmy my sami. 
Jednakże w niskowibracyjnych wymiarach istnienia, nie jest to świadome tworzenie, ale bezwiedne odtwarzanie wcześniejszych doświadczeń, zakodowanych w interfejsie ciała. Funkcjonowanie ciała i mózgu polega na automatycznych, kompleksowych procesach niepodlegających kontroli woli, jak trawienie, bicie serca czy oddychanie.
Odtwarzanie pamięci wcześniejszych doświadczeń również odbywa się w dużej mierze automatycznie, poprzez aktywację ciała emocjonalnego. Nasz indywidualny matriks manifestuje się więc poprzez rodzaj podświadomego przenoszenia naszej wewnętrznej pamięci w otaczający nas eter.
Połączenie się ducha z gęstością fizycznego ciała wielokrotnie zmniejsza intensywność naszej świadomości. Wydzieliny gruczołów dokrewnych, hormony, odczucia zmysłowe, a przede wszystkim emocje, aktywują szczególny rodzaj transu.
Na codzień odurzamy się własnymi wewnętrznymi hormonami, żyjąc w fizjologicznym uzależnieniu.

Ponieważ u podstawy naszego bytu leży chęć identyfikacji siebie – wszystkie nagromadzane doświadczenia jakie nas budują, generują silne przywiązania i utożsamienie z nimi. Nasze ego automatycznie realizuje i powtarza te doświadczenia z którymi najbardziej się identyfikuje, tak aby wzmocnić swoją tożsamość. Realizuje scenariusze osobistych historii zapisanych w multi-wymiarowym kompleksie ciała i duszy. 

Jednakże mimo iluzji oddzielenia, którą dają nam odczucia zmysłowe, pole naszego indywidualnego matriksu jest jednocześnie odbiciem kompletnego wielowymiarowego hologramu.

Cały kosmiczny matriks jest złożony z nieskończonej ilości oddzielonych od siebie fraktali świadomości, które wyświetlają w przestrzeni swoje przeżycia. Te projekcje nakładają  się na siebie jako fale wibracji manifestując zbiorowy kosmos współzależnych interakcji. Możemy to porównać do  nieograniczonej liczby luster odbijających się w sobie nawzajem, gry światła i cienia, powstającej poprzez połączenie żywiołów.

Ten mechanizm wzajemnego odbicia sprawia, że wszystko co zmienia się wewnątrz  jednego fraktalu znajduje odzwierciedlenie w całym hologramie. Każda nasza wewnętrzna zmiana sprawia, że cały hologram ulega przekształceniu. 

 

Sztucznie generowany Matriks

Częścią ewolucji ducha zarówno w cyklu zstępowowania jak i wznoszenia świadomości jest etap rozwoju nieorganicznej technologii.
Większość ras inteligentnych istot we wszechświecie wytwarza wiele rodzajów narzędzi i maszyn w trakcie istnienia swoich cywilizacji.
Część tej technologii jest na tyle zaawansowana, że nie tylko potrafi przetransformować materię w energię, ale również energię w materię. Istoty, które osiągnęły ten poziom, mogą wykorzystywać swoją przewagę technologiczną wobec mniej zaawansowanych ras inteligentnych.
Cywilizacje ukierunkowane technologicznie, mogą rywalizować ze sobą i rozwijać się poprzez podbój i zawłaszczenie zasobów innych – mniej rozwiniętych pod tym względem kosmicznych społeczeństw.

Najbardziej zaawansowane technologie wykorzystujące sztuczną inteligencję, pozwalają stworzyć cybernetyczną kopię organicznej matrycy życia, sztucznego matriksa o lokalnym zasięgu.
Taki matriks może generować wydzielone, zamknięte pole siłowe w którym cykl ewolucyjny istot w nim umieszczonych może być utrzymany pod kontrolą, bez możliwości ich ucieczki poza jego granice. To iIdealna pułapka i laboratorium do eksploracji i doświadczeń na mniej rozwiniętych gatunkach istot. Adekwatnie do programu sztucznego matriksa, jego pole energetyczne generowane wokół planety lub układu planet, może tworzyć pewien rodzaj ”zasłony”, która hibernuje i spowalnia naturalny rozwój świadomości istot w nim żyjących. Sztuczny matriks generuje bowiem fale, które wygaszają fale świadomości wytworzone przez uchwycone w nim istoty.
Ta sztucznie generowana wirtualna rzeczywistość oddziaływuje na świadomość w nim zawartą, poprzez programy ograniczające percepcję i indywidualną pamięć. Cały mechanizm nie pozwala na swobodny przepływ informacji i energii i swobodny, naturalny rozwój (czyli bez ingerencji z zewnątrz), tak jak to jest w organicznej kosmicznej matrycy.

 

Sztuczny matriks jako oddzielenie od naturalnego cyklu

Jak wspomnieliśmy proces tworzenia ego – oddzielonej świadomości, wypływa wprost ze świadomości, męskiego aspektu istnienia. Z tego powodu już w pierwszym etapie cyklu zstępowania ducha, może przejawić się silne przywiązanie do odrębnej tożsamości. W wyniku tego pewna część zbiorowej świadomości może stworzyć kosmiczne superego, które dąży do zmiany naturalnego cyklu ewolucji ducha.
To kosmiczne Ego zaprzecza swojej świetlistej esencji i identyfikuje się z mrokiem. Jednocześnie jest bardzo przywiązane do mocy skondensowanej w ciemnej materii. Zastępuje ono żeński aspekt poprzez sztucznie stworzony matrix. Z tego powodu określamy go jako negatywną, ciemną męskość.

Archetyp negatywnego męskiego pierwiastka, reprezentuje postać demiurga, który aspiruje do roli źródła życia.
Usiłuje sam wykreować nowe istnienie, bez udziału żeńskiego aspektu. Tworzy martwe istnienie – sztuczną inteligencję oddzieloną od kontaktu ze źródłem. Pragnie zastąpić pierwotne źródło stworzenia, kreując swoją własną ewolucję, której celem jest absolutna kontrola i władza nad wszystkimi przejawami istnienia. Świadomość mrocznego demiurga szuka sposobów, aby zgromadzić jak największą ilość energii potrzebnej do zdominowania przestrzeni wokół siebie.

Ta mroczna męskość operuje poprzez tajne organizacje i tajne programy, opierające się na setkach stopni wtajemniczenia, gdzie tylko nieliczne osoby znają prawdziwe cele ich istnienia. Tworzona jest hierarchiczna struktury piramidy społecznej, w której wiedza na temat natury wszechświata służy do utrzymania kontroli małej grupy jednostek nad resztą społeczności.
Prowadzi to w rezultacie do zawłaszczenia energii życiowej i zniewolenia innych istot, poprzez bezpośrednią i pośrednią przemoc oraz kreowanie lęku.

Całe planety i układy gwiezdne z zamieszkującymi je istotami, mogą zostać wykorzystane do zgromadzenia mocy potrzebnej do dalszej kosmicznej ekspansji.

Odradzając się w gęstości wymiaru tej planety, znajdujemy się stanie permanentnej amnezji, pozbawieni pamięci tego, kim naprawdę jesteśmy i skąd pochodzimy. Jednocześnie nasze życie jest bardzo krótkie, i zanim się zdążymy zorientować w sytuacji, opuszczamy ciało, by wkrótce pojawić się w nowej odsłonie, odtwarzając na nowo indywidualne lekcje życiowe.
Oprócz transu wynikającego z życia w niższej gęstości i naszej indywidualnej nieświadomości, dodatkowo jesteśmy pod wpływem wielu oddziaływań i ingerencji z zewnątrz – niewidzialnego pola siłowego generowanego przez sztuczny matriks.

Żyjemy w czasach nazywanych na wschodzie Kali Yugą, okresem ciemności, koniecznym dla głębokiego zanurzenia się świadomości w gęsty, niskowibracyjny stan istnienia.  Proces ewolucyjny wielu istot na Ziemi, może się dopełnić pod warunkiem, że poziom planetarnej świadomości spadnie.
Z kolei część kolektywu planety wyraźnie jest gotowa do ascendencji. Widoczne jest rozwarstwienie i coraz większa przepaść pomiędzy tymi grupami. Nieprzypadkowo głównym uwarunkowaniem tej epoki jest sztucznie generowane pole siłowe wokół planety, które kontroluje naszą kolektywną świadomość.

 
Spora część ludzkości dostrzega iluzoryczność rzeczywistości, rozpoznając ją jako projekcję kosmicznej świadomości.
Jednak nie zdaje sobie sprawy ze złożoności całej struktury wielowymiarowego hologramu, połączonego ze sztucznym ziemskim matriksem. Jak poszczególne warstwy częstotliwości pierwotnego matriksa i jego lokalnej sztucznej wersji, nakładają się na siebie i wzajemnie oddziałują.